hd. 1. Nidâya yani çağırmaya yarar: ey dostum, ey benim yâr-ı azîzim; ey Allahım! [Farîsi ile müşterek ise de, Farisîde hemzesi meksûrdur.] 2. Îcâb edâtıdır, evet, peki, olur.[bu mana ile eh telaffuz olunur.] 3. Nidâya cevap için kullanılır, efendim, ne var: çağırdım, ey dedi. 4. Suâl ve isticvâb için kullanılır: ey, sonra? Ey; söyle bakalım. 5. Tasdîk edatıdır: ey, orası öyle. 6. Sabırsızlıkla iktifâyı âmirdir: ey, canım, elverir; ey, artık çok oldu. 7. Hey, yâhu: ey “kimdir o?”