(f. i.) : hisar.

i. Hudûd nişânı, hudûda alâmet olmak üzere yükseltilen tepe.

zm. Mahallin ba’îdine işâret içindir, o yer, o mahall, o cihet, bura mukâbili: ora adamları hep uzun boylu olur; oranın meyveleri meşhûrdur. – ekseriya hurûf-ı ilsâkla beraber kullanılır: orada, oradan, oraca, oraya, oraya kadar. – mâlikiyyet beyân eden zamâir-i şahsiyeye izâfeti hâlinde isim olup, yine mahall ve cihet manasını muhâfaza eder: oram ağrıyor; oranızda bir ufak şiş vardır; orası memleketin en güzel yeridir; asıl işin müşkili orasıdır = o cihettir; orasını düşünmeli; oraları = o cihetler, o yerler.

s. A castle, fort, fortress.

s. That place, that spot, that interval, that particular. (Contracted from اوارا).