iz. ar. [“محن mihen’den ms. ifti’âl] 1. Deneme, sınama, tecrübe: cenâb-ı hakk sevdiği kullarını imtihân için kendilerini envâ’-ı meşâkk ve mesâ’ibe dûçâr eder. 2. Mektep şâkîrdânının sınıf atlamaya veya bir memuriyet tâlibinin ona istihkâkı olup olmadığı anlaşılmak için kendilerine îrâd olunan sualler: imtihân olunmak, imtihân vermek; imtihân etmek; imtihâna çekmek; sene imtihânı, hurûc imtihânı, husûsî imtihân; o memuriyete tâlib olanlar filân ve filân ilimden imtihân olunacaktır; bi’l-imtihân, lede’l-imtihân, inde’l-imtihân tebeyyün edecek derece-i iktidârına göre.