اَلْأَرَكُ [el-erek] (fethateynle) Deve أَرَاكٌ [erâk] ağacı otlamaktan karnı ağrıyıp hasta olmak ma’nâsınadır; yukâlu: أَرِكَتِ الْإِبِلُ أَرَكًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا اشْتَكَتْ مِنْ أَكْلِ الْأَرَاكِ فَهِيَ أَرِكَةٌ وَأَرَاكَى Ve أَرَكٌ [erek] Bir yerde mukîm olmak ma’nâsınadır; yukâlu: أَرِكَ بِالْمَكَانِ إِذَا أَقَامَ بِهِ

اَلرَّكِيكُ [er-rekîk] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve اَلرُّكَاكُ [er-rukâk] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) ve اَلرُّكَاكَةُ [er-rukâket] (غُرَابَةٌ [gurâbet] vezninde) ve اَلْأَرَكُّ [el-erekk] (hemzenin ve râ’nın fethi ve kâf’ın teşdîdiyle) Zâtında fürû-mâye ve nâkes olarak re’y ve 'akl ve idrâki za’îf olan adama denir, 'alâ-kavlin gayret ve nâmûsu olmayan yâhûd ehli ‘indinde vak’ ve mehâbeti olmamakla kendisini eslemeyip ve mübâlât eylemez olan kimseye denir; mü’ennesi رُكَاكَةٌ [rukâket]tir ve müzekkeri gibi رَكِيكٌ [rekîk]tir; cem’i رِكَاكٌ [rikâk]tır râ’nın kesriyle; yukâlu: رَجُلٌ رَكِيكٌ وَرُكَاكٌ وَرُكَاكَةٌ وَأَرَكُّ أَيْ فَسْلٌ ضَعِيفٌ فِي عَقْلِهِ وَرَأْيِهِ أَوْ مَنْ لَا يَغَارُ أَوْ مَنْ لَا يَهَابُهُ أَهْلُهُVe 'ilm ve 'irfânı kalîl olan adama رَكِيكُ الْعِلْمِ [rekîku’l-'ilm] ıtlâk olunur; yukâlu: هُوَ رَكِيكُ الْعِلْمِ أَيْ قَلِيلُ الْعِلْمِ

اَلْأَرْكُ [el-erk] (تَرْكٌ [terk] vezninde) Deveye أَرَاكٌ [erâk] ağacı otlatmak ma’nâsınadır; tekûlu: أَرَكْتُ الْإِبِلَ أَرْكًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا رَعَيْتَهَا الْأَرَاكَ Ve أَرْكٌ [Erk] Sîstân kazâsında bir mevzi’ adıdır.