اَلْأَرْشُ [el-erş] (hemzenin fethi ve râ’nın sükûnuyla) Diyete denir ki hûn-bahâdır; yukâlu: وَجَبَ فِيهِ الْأَرْشُ أَيِ الدِّيَةُ Şârih cirâhat diyetine tahsîs eylemiştir. Ve أَرْشٌ [erş] Tırmalamak ma’nâsınadır; yukâlu: أَرَشَ وَجْهَهُ أَرْشًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا خَدَشَهُ Ve diyet istemek ma’nâsınadır; yukâlu: أُرِشَ الرَّجُلُ عَلَى بِنَاءِ الْمَجْهُولِ إِذَا طُلِبَ بِالْأَرْشِ Ve hakkı ibtâl için verilen rüşvete denir; yukâlu: أَعْطَا فِيهِ الْأَرْشَ أَيِ الرِّشْوَةَ Ve nizâ’ ve ihtilâf ve husûmet ma’nâsınadır; yukâlu: بَيْنَهُمَا أَرْشٌ أَيِ اخْتِلاَفٌ وَخُصُومَةٌ Ve satılık olan metâ’dan ‘ayb sebebiyle aşağı varılan pahaya ıtlâk olunur ki nizâ’ ve husûmeti müstelzimdir; yukâlu: باَعَ الثَّوْبَ بِالْأَرْشِ وَهُوَ مَا نَقَصَ الْعَيْبُ مِنْهُ Ve bir metâ’ın müşterî selâmeti şartıyla ba’de’l-iştirâ’ ‘aybına muttali’ oldukta semen-i medfû’undan istirdâd eylediği bir mikdâr akçeye ıtlâk olunur ki diyeti menzilesinde olur; yukâlu: رَدَّ أَرْشَ السِّلْعَةِ وَهُوَ مَا يُدْفَعُ بَيْنَ السَّلاَمَةِ وَالْعَيْبِ فِي السِّلْعَةِ Ve kışkırtmak ma’nâsınadır; yukâlu: أَرَشَ عَلَيْهِ أَرْشًا إِذَا أَغْرَاهُ Ve vermek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: أَرَشَهُ إِذَا أَعْطَاهُ Ve halk ma’nâsınadır; tekûlu: مَا أَدْرِي أَيُّ الْأَرْشِ هُوَ أَيْ أَيُّ الْخَلْقِ

اَلْأُرَثُ [el-ures] (صُرَدٌ [surad] vezninde) İki zemîn meyânında olan sınıra ve fâsıla nişânlarına denir, أُرَفٌ [uref] ma’nâsına. Ve bu, أُرْثَةٌ [urset]in cem’idir, niteki أُرَفٌ [uref] أُرْفَةٌ [urfet]in cem’idir.

اَلْأُرْثُ [el-urs] (hemzenin zammıyla) Bir nev’ dikenli ot ismidir. Ve bu deve dikeni nev’indendir ve deveye be-gâyet yarayıp lâkin sonunda uyuz eder.