اَلْأَبْلَقُ [el-eblak] (أَحْمَرُ [ahmer] vezninde) Vasftır, aklı karalı alaca nesneye denir. Ve ayaklarının siğili uyluklara kadar varmış erkek ata denir, ala bacak ta’bîr olunur; mü’ennesi بَلْقَاءُ [belkâ’]dır. Ve min emsâlihim: “طَلَبَ الْأَبْلَقَ الْعَقُوقَ” Burada أَبْلَقُ [eblak] alaca erkek ata ve عَقُوقٌ ['akûk] gebeye denmekle “Gebe olan erkek at taleb eyledi” demek olur. Husûlü mümkin olmayan nesne taleb eden kimse hakkında darb olunur. Ba’zılar dedi ki عَقُوقٌ أَبْلَقُ sabâh vaktinden müste’ârdır; عَقٌّ ['akk] lafzındandır ki şakk ma’nâsınadır, inşikâk-ı subh münâsebetiyle ahz olunmuştur. Kâle’ş-şârih ve minhu kavlu’ş-şâ’ir: “طَلَبَ الْأَبْلَقَ الْعَقُوقَ فَلَمَّا || لَمْ يَجِدْهُ أَرَادَ بَيْضَ الْأَنُوقِ”