(a. i. c. : ekalim) : bir bölgenin, ortalama hava şartlariyle beliren hâli.

iz. ar. cm. ekâlîm [yu. κλίμα] 1. c. Eski usûl üzere rub’-ı meskûnun arzan hatt-ı istivâdan kutub-ı şimâlîye kadar munkasım olduğu yedi mıntıkadan beheri; اقليم اول iklîm-i evvel = hatt-ı istivâya mülâsık olanı: اقليم ثانى iklîm-i sânî ilâ-âhirihî; ekâlim-i seb’a. 2. Arz, bir memleketin arzan mevki’i ve havaca yani derece-i harâretce hâli: bu memleketin iklîmi nedir? Ekâlim-i hârre, ekâlim-i mu’tedile, ekâlim-i bâride. 3. Memleket, hıtta, kıta, buk’a, diyâr: iklîm-i rûm, iklîm-i fârs.

s. (pl. اقالیم) 1. A region of the earth’s surface. 2. One of the seven zones into which the orientals divide the habitable portion (ربع مسكون) of the earth’s surface. The first of these zones commences at the equator and extends to Lat. 20° 27’; the second to Lat. 27° 37’; the third to Lat. 33° 37’; the fourth to Lat. 38° 54’; the fifth to Lat. 43° 23’; the sixth to Lat. 47° 12’; and the seventh to Lat. 53°.