(a. i.) : müşriklik, Allah’a şerik, ortak koşma, AllafTcfan başka bir Allah bulunduğuna inanma.

(a. i.) : müşriklik, Allah’a şerik, ortak koşma, AllafTcfan başka bir Allah bulunduğuna inanma.

iz. ar. Cenâb-ı Hakk’a şerîk farz ve kabul etme, Allah’tan başka hâlık vücûduna inanma, taaddüd-i âliheye kâil olma, müşriklik, küfür; اهل شرك ehl-i şirk = müşrikler. [ortaklık ve sâir meânî-i Arabiyyesiyle lisânımızda isti‘mâl olunmaz.]

اَلشِّرْكُ [eş-şirk] (şîn’in kesriyle) ve اَلشِّرْكَةُ [eş-şirket] (şîn’in kesri ve zammıyla) Ortaklık ma’nâsınadır; tekûlu: لِي فِيهِ شِرْكٌ وَشِرْكَةٌ أَيِ اشْتِرَاكٌVe شِرْكٌ [şirk] شَرِيكٌ [şerîk] gibi ortağa denir; cem’i أَشْرَاكٌ [eşrâk] gelir, شِبْرٌ [şibr] ve أَشْبَارٌ [eşbâr] gibi; yukâlu: هُوَ شِرْكُهُ أَيْ مُشَارِكُهُVe شِرْكَةٌ [şirket] Masdar olur, ortak olmak ma’nâsına; yukâlu: شَرِكَهُ فِي الْبَيْعِ وَالْمِيرَاثِ شِرْكَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا صَارَ شَرِيكَهُ Ve شِرْكٌ [şirk] إِشْرَاكٌ [işrâk]ten ism olur, كُفْرٌ [kufr] ma’nâsına ki vâhid-i hakîkî olan Zât-ı ecell ü a’lâya hâşâ şerîk isnâdına denir. Ve hısımlığa ve karâbete ıtlâk olunur, nesebde ortaklık olmak mülâbesesiyle; tekûlu: رَغِبْنَا فِي شِرْكِكُمْ أَيْ مُشَارَكَتِكُمْ فِي النَّسَبِ Ve شِرْكٌ [Şirk] Cebelu kanân verâsında bir su adıdır.

s. Syntheism; the worship of any other with the one true God.

اَلشِّرْكُ [eş-şirk] (şîn’in kesri ve râ’nın sükûnuyla) İsmdir, ortak ma’nâsına.

اَلْأَشْرَاكُ [el-eşrâk] (hemzenin fethi ve şîn’in sükûnuyla) Cem’i, شِبْرٌ [şibr]le أَشْبَارٌ [eşbâr] gibi. Ve شِبْرٌ [şibr] karışa derler. Ve شِرْكٌ [şirk] Küfre dahi derler.