اَلشِّقُّ [eş-şikk] ve اَلشِّقَّةُ [eş-şikkat] (ikisinde dahi şîn’in kesriyle) Bir nesnenin nısfı; yukâlu: أَخَذْتُ شِقَّ الشَّاةِ وَشِقَّةَ الشَّاةِ Ve شِقٌّ [şikk] Dağın bir cânibine dahi derler. Ve fî hadîsi Ummi Zer’ “وَجَدَنِي فِي أَهْلِ غُنَمْيَةَ بِشِقٍّ” Ve Ebû 'Ubeyd eyitti: شِقٌّ [Şikk] bir mevzi’in ismidir. Ve شِقٌّ [şikk] Yarıya dahi derler; yukâlu: هُوَ أَخِي وَشِقُّ نَفْسِي Ve شِقٌّ [şikk] Meşakkat ma’nâsına da gelir. Ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿لَمْ تَكُونُوا بَالِغِيهِ إِلَّا بِشِقِّ الْأَنْفُسِ﴾ (النحل، 7) Ve gâh olur meftûh kılınır, Ebû 'Ubeyd rivâyeti üzere. Ve شِقَّةٌ [şikkat] Şol pâreye dahi derler ki tahtadan yâhûd ağaçtan kopar, gazbân olan kimse için “إِحْتَدَّ فَطَارَتْ مِنْهُ شِقَّةٌ” derler, ya’nî “Ziyâde hiddete gelip ondan bir pâre kopup havâya uçtu” derler. Ve شِقَّةٌ [şikkat] Irak olan sefere dahi derler; yukâlu: شِقَّةٌ شَاقَّةٌ إِذَا كَانَتْ ذَاتَ مَشَقَّةٍ