اَلشَّيْبُ [eş-şeyb] ve اَلْمَشِيبُ [el-meşîb] (şîn’in fethiyle evvelde ve mîm’in fethi ve şîn’in kesriyle sânîde) İkisi dahi bir ma’nâyadır, kocamak ma’nâsına. Ba’zılar eyitti: شَيْبٌ [şeyb] kıllar ağarmaktır ve مَشِيبٌ [meşîb] kocamak haddine dâhil olmaktır; ve yukâlu: شَابَهُ الْمَشِيبُ أَيْ بَيَّضَهُ الْمَشِيبُ Ya’nî “Onu kocalık ağarttı demektir”, ona beyâz karıştı demek değildir. Ve Bârî ta’âlânın ﴿وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْبًا﴾ (مريم 4) buyurduğu kavl-i şerîfinde شَيْبًا temyîzdir. Ba’zılar mef’ul-i mutlaktır dediler, zîrâ إِشْتَعَلَ الرَّأْسُ [işte’ale’r-re’s] شَابَ الرَّأْسُ [şâbe’r-re’s] menzilesindedir.