(f. i.) : şeker (nazımda : “şekker” şekli de kullanılır). Şîr ü şekker (sütle şeker) senli benli halde olan; uygun, (bkz. : munis, muvafık).

اَلسَّكَرُ [es-seker] (fethateynle) Masdardır ki zikr olundu. Ve ism olur ki şarâbâ ıtlâk olunur; yukâlu: شَرِبَ سَكَرًا أَيْ خَمْرًا Ve hâssaten hurmâdan ve كَشُوثٌ [keşûs] ya’nî bâg sarmaşığı dedikleri nebâttan ittihâz eyledikleri nebîze ıtlâk olunur. Ve mutlakan müskir olan şey’e ıtlâk olunur. Ve muharrem olan semereye denir. Şârih der ki murâd muharrem olan hâsıl-ı semerâttır ki rızk-ı hasen mukâbilidir ve o helâl olan hâsıl-ı semerâttır. İntehâ. Ve سَكَرٌ [seker] Sirkeye ıtlâk olunur, خَلٌّ [hall] ma’nâsına. Ve ta’âma ıtlâk olunur. Ve masdar olur, dolmak ma’nâsına ki mecâzdır; yukâlu: سَكِرَ الْحَوْضُ سَكَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا امْتَلَأَ Ve darılmak ve hışm ve kîn eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: سَكِرَ عَلَيْهِ إِذَا غَضِبَ وَغَاظَ

s. 1. Sugar. 2. Sugar-plums, comfits. 3. Kisses from a beautiful mouth. 4. A slight doze. 5. Sweet, soothing, kind words.

اَلشَّكَرُ [eş-şeker] (fethateynle) Meme sütle dolmak; yukâlu: شَكِرَتِ النَّاقَةُ تَشْكَرُ شَكَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا امْتَلَأَ ضَرْعُهَا