iz. ar. cm: ıstılâhât. [صلح sulh’dan ms. ifti’âl] 1. Bir ilim ve sanata mahsus kelime ve tabir, umûmca ma’lûm olan mana-yı lügavîsinden başka ilmî ve fennî bir mana-yı müttefekun-aleyh ile müstamel lügat: ıstılâh-ı tıbbî, ıstılâhât-ı rıyâziyye. 2. Kinâye ve istiâre sûretiyle kullanılıp mevzû’un-lehinin gayrında isti’mâl ile mesel hükmüne geçmiş tabir: azarbeycan ıstılâhında şu mana ile kullanılır. 3. Herkesin anlamadığı ve tekellümde gayr-i müstamel garîb ve muğlâk lügat: ıstılâh paralamak: böyle lügatler kullanmak.

vn. (for اصتلاح) 1. A mutually being or becoming at peace and concord. 2. A mutually agreeing about a matter. 3. A conventionally naming things. ─ , s. Technical expression; an idiom; a conventional or technical term.