i. 1. İnsanın çalışarak yaptığı şey, amel, kâr: iş yapmak, iş işlemek. 2. Çalışmak, uğraşma, şuğl, meşguliyet: işin vardır; yazı yazmayı iş edinmiştir. 3. Emir, madde, maslahat: bu müşkil bir iştir; bunda bir iş vardır. 4. Vazife, bir adamın yapacağı: o benim işimdir; o senin işin değildir. 5. Ehemmiyetli madde, mesele: bunu da iş yaptınız. 6. Hizmet, me’muriyet, kesb ve kâr: bir iş arıyor; kendisi bir işte midir? 7. Hâcet: işimi görmedi; işini bilir.

i. 1. İnsanın çalışarak yaptığı şey, amel, kâr: iş yapmak, iş işlemek. 2. Çalışmak, uğraşma, şuğl, meşguliyet: işin vardır; yazı yazmayı iş edinmiştir. 3. Emir, madde, maslahat: bu müşkil bir iştir; bunda bir iş vardır. 4. Vazife, bir adamın yapacağı: o benim işimdir; o senin işin değildir. 5. Ehemmiyetli madde, mesele: bunu da iş yaptınız. 6. Hizmet, me’muriyet, kesb ve kâr: bir iş arıyor; kendisi bir işte midir? 7. Hâcet: işimi görmedi; işini bilir.

عِيشُ ['Îş] ('ayn’ın kesriyle) Esmâdândır: 'Îş b. harâm ve 'Îş b. Esîd, kudâ’a kabîlesinin nesebi ricâlindendir. Ve 'Îş b. sa’lebe, Beni’l-hâris b. Sa’d ve 'Îş b. 'Abd b. sevr, Muzeyne ve 'Îş b. halâve, gatafân kabîleleri neseblerindendir.

s. for ایص ، اص 1. A person, body, man. 2. An owner, master, possessor. 3. Any sign of the human presence, such as a sound, voice, house, cultivation, domestic cattle, etc.

s. See T. اس 1. A person; a man. 2. An owner; a master. 3. Any sign of the, human presence.