اَلْعَطَنُ [el-'atan] (fethateynle) Havuz yöresinde olan deve yatağına denir, niteki sâ’ir mahalde olan merâh ve me’vâ denir; yukâlu: أَنَاخَتِ الْإِبِلُ بِالْعَطَنِ وَهُوَ وَطَنُهَا وَمَبْرَكُهَا حَوْلَ الْحَوْضِ Kezâlik havuz yöresinde olan koyun ve keçi yatağına denir; cem’i أَعْطَانٌ [a’tân]dır; ve minhu tekûlu’l-'Arab: “ضَرَبُوا بِعَطَنٍ” أَيْ رَوُوا ثُمَّ أَقَامُوا عَلَى الْمَاءِ Ya’nî “Suya gereği gibi kendileri ve dâbbeleri kandıktan sonra tekrâr su içmeğe kıyâm ve teveccüh ettiler.” Şârih der ki kelâm-ı mezbûr emsâldendir, nâsın kesret ve ittisâ’ı zımnında darb olunur, ke-mâ fi’n-Nihâye fî hadîsi’r-ru’yâ: “ضَرَبَ النَّاسُ بِعَطَنٍ” ضُرِبَ مَثَلًا لِاتِّسَاعِ النَّاسِ فِي زَمَنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ وَمَا فُتِحَ علَيْهِمْ مِنَ الْأَمْصَارِ Ve 'Arablar filân hânedân ve sâhib-i servet ü sâmân ve sehî ve kerîm ve sâhib-i ihsândır diyecek yerde فُلَانٌ رَحْبُ الْعَطَنِ derler ki kinâyedir; yukâlu: هُوَ رَحْبُ الْعَطَنِ أَيْ كَثِيرُ الْمَالِ وَاسِعُ الرَّحْلِ رَحْبُ الذِّرَاعِ Ve عَطَنٌ ['atan] Masdar olur, deri dibâgatte 'alâ-hâlihi terk olunmakla çürüyüp kokmak ma’nâsınadır; 'alâ-kavlin tüyü yolunmak için üzerine su sepip sepîde yatırmakla yumuşamak ma’nâsınadır; yukâlu: عَطِنَ الْجِلْدُ عَطَنًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا وُضِعَ فِي الدِّبَاغِ وَتُرِكَ فَأُفْسِدَ وَأَنْتَنَ أَوْ نُضِحَ عَلَيْهِ الْمَاءُ فَدَفَنَهُ فَاسْتَرْخَى شَعْرُهُ لِيُنْتَفَ