Mütercim der ki şakk ma’nâsından me’hûzdur; ve minhu “اَلْغُلاَمُ مُرْتَهَنٌ بِعَقِيقَتِهِ” أَيْ إِنَّ أَبَاهُ يُحْرَمُ شَفَاعَةَ وَلَدِهِ إِذَا لَمْ يَعُقَّ عَنْهُ وَهِيَ الشَّاةُ الَّتِي تُذْبَحُ عِنْدَ حَلْقِ شَعْرِ الْمَوْلُودِ Resûlullâh sallallâhu 'aleyhi ve sellem hazretleri dâ’imâ kabîh isimleri hasene tagyîr eylemeleriyle عَقِيقَةٌ ['akîkat]ı dahi نَسِيكَةٌ [nesîket]e tahvîl buyurdular. Ve عَقِيقَةٌ ['akîkat]ın sıfât ve şurûtu Şir’atu’l-İslâm nâm kitâbda mufassalan meşrûhtur. İntehâ. Ve عَقِيقَةُ الْبَرْقِ ['akîkatu’l-berk] Şimşeğin sehâb içre kalan uzun şu’â’ına ıtlâk olunur. 'Arablar ona teşbîhle tâb-dâr kılıçlara عَقَائِقُ ['akâ’ik] ıtlâk ederler. Ve عَقِيقَةٌ ['akîkat] Su tulumuna ve azık dağarcığına denir. Ve ırmağa denir, نَهْرٌ [nehr] ma’nâsına. Ve sevbden yırtılıp koparıldığı hînde sargı tarzında kopan bez parçasına denir. Ve sünnet olan çocuğun sünnet derisine denir. Ve havâya doğru atılan oka denir. Şârihin beyânına göre bu mahsûs oktur ki Câhiliyye’de ona سَهْمُ الْإِعْتِذَارِ [sehmu’l-i’tizâr] dahi derler idi, 'âdât-ı Câhiliyye’den diyet-i katîle müte’allik bir mâdde zımnında havâya bir ok atarlar idi. Beynlerinde müte’âref olan vech üzere nüzûl eder ise rızâ-dâde olurlar idi.