i. 1. Ok atmaya mahsus maruf eğri ve esner silâh ki barutun icadından evvel pek müsta’mel idi, kavs, keman: yayı kurmak, kirişlemek = tevtîr eylemek, zih etmek; yay kabzası = tutulacak yeri olan ortası; yay kolu = iki kaşından beheri. 2. Esner âlet: araba yayı. 3. Yay burcu = bürc-i kavs ki güneş temmuz ayında buna dâhil olur. ≡ sıf. Yay gibi kemerli, mukavves: yay kaşlı = kemân ebrû.

i. tk. Yaz mevsimi, sayf. [ortası olan temmuzda şemsin “yay” burcunda bulunması sebebiyle böyle tesmiye olunmuştur; veyâhut bu mevsimde sürülerin yaylalarda yayılması ve her şeyin de sıcaktan açılması münâsebetiyle “يايمق yaymak” fiilinden müştakkdır.]

s. 1. An archery bow. 2. Any thing shaped like a bow. 3. A simple, straight or curved spring. 4. (old) Summer.