[ياتمق yatmak’dan] 1. Uyumak için yapılan döşek ki yere yapılan şilte veya şiltelerle üste alınan yorgan ve fanila gibi örtüden ve yüz yastığından ibârettir, firâş, pister: yatak takımı; benim yatağım yayıldı; misâfir yatakları. 2. Üzerinde yatak yapılan kerevet, karyola, serîr: demir, tahta yatak. 3. Mekân, mebît, melce’, mahall-i mahsûs: orası arslan yatağıdır; av yatağı. 4. Hırsızları hafiyyen kabul ve eşyâ-i mesrûkalarını hıfz eden adam: hırsızların, haydutların yatağı. 5. Nehrin aktığı dere ve hendek: menderesin yatağı. 6. Bu ırmak her vakit yatak değiştirir; eski yatağını terk etmiştir.

s. 1. A place on which one lies down; a bed; a couch; a lair. 2. A place of ambush. 3. A place of congregation, a mart. 4. A place of anchorage for a ship. 5. The space between the hind legs of a horse.

s. See یاتاق .

s. See یاتاق .