1. Birleşiminde karbon bulunan maddeler, ısı ve ışık yayarak kül durumuna geçip yok olmak. 2. Ateş durumuna geçmek, tutuşmak. 3. Isı, ışık veren bir konuma geçmek.

fl. 1. Tutuşmak, parlamak, alevlenmek, iltihâb ve işti’âl etmek: âteş yandı; soba daha yanmadı. 2. İhtirâk etmekte olmak, sûzân olmak: odada soba yanıyor mu? Cigaram yanmıyor; merdiven başında bir lamba yanıyordu. 3. Ateşte tutuşup kül olmak, muhterik olmak, tu’me-i nâr olmak: kâğıt mangala düşüp yandı; bir günde iki çeki odun yandı. O konak üç kere yandı yapıldı. 4. Kâbil-i işti’âl olmak, tutuşur halde olmak, suhûletle işti’âl etmek: bu odun yanar mı? Hacer (fethiyle) yanmaz. 5. Âteşte lüzûmundan ziyâde kalmak, çok pişip yanmış gibi olmak: yemek, külbastı yandı. 6. mc. Çok elem ve keder veya aşk ve hicrân çekmek, mahrûk ve dil-sûhte olmak. 7. Zarar ve ziyan görmek, ders almak: avdan yandım. 8. Hasbihâl etmek: yanıp yakılmak. 9. Kazanan sayıyı geçip oyunu kaybetmek: ben yandım. 10. Teessüf etmek, acımak: şu çocuğun hâline yanıyorum.

v. t. & i. (aor. یانار) 1. To give vent to one’s woes piteously. 2. To burn, to be consumed by fire; to be alight. 3. To ignite, take fire. 4. To scorch, singe; to be burnt, scorched, to be over-roasted. 5. To be scalded. 6. For a plant to be blighted by heat or cold. 7. To smart; to suffer. 8. To suffer wrong; to be ruined. 9. To become ungovernable, uncontrollable. 10. For a game to be lost by passing the limit.