(a. i. c. : evtâd) : 1) ağaç kazık. 2) ed. aruzda üç harften meydana gelen nazım.

iz. ar. cm: evtâd. 1. Kazık, çadır vesâire kazığı. 2. ed. [arûzda] mısrâ’ın üç hurûftan mürekkep cüz’i ki bu harflerden ikisi müteharrik ve üçüncüsü sâkin olursa “veted-i mecmû’” ve sâkini iki müteharrikinin arasında bulunursa “veted-i mefrûk” denilir. 3. tş. Ense kemiği, azmü’l-veted. 4. rt. [hendesede] öbür ucu zâviye teşkil eden nısf-ı dâire. 5. Bir mevki’i mesâha etmek için nikat-ı lâzımeye dikilen renkli bayrak gönderi.

اَلْوَتْدُ [el-vetd] (vâv’ın fethi ve tâ-yı fevkiyyenin sükûnuyla) ve اَلْوَتَدُ [el-veted] (fethateynle) ve اَلْوَتِدُ [el-vetid] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Ağaçtan düzülüp yere yâhûd duvara kakılan şey’e denir ki kazık ta’bîr olunur. Ve وَتِدٌ [vetid] 'Arûziyyûn ıstılâhında üç harfi müştemil olan cüz’e denir, عَلَى kelimesi gibi.