اَلْوَرْكُ [el-verk] (vâv’ın fethi ve kesriyle) ve اَلْوَرِكُ [el-verik] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Bedende uyluğun üst tarafına denir ki uca ve kemiğine uca kemiği denir, iki taraflı olur, ikisine وَرِكَانِ [verikân] denir, lahm ve şahmıyla Türkîde kıynak ta’bîr olunur ki 'Arabîde اَلْيَةٌ [elyet] denir ve Fârisîde sürûn denir. Ve bu mü’ennestir, cem’i أَوْرَاكٌ [evrâk]tır; ve minhu yukâlu: اَلْقَوْمُ عَلَي وَرِكٍ وَاحِدٍ أَيْ مُتَّفِقٌ كَمَا يُقَالُ سَاقٌ وَاحِدٌ

اَلْوَرِقُ [el-verik] (vâv’ın fethi ve râ’nın kesriyle) Sikke vurulmuş akçe, dirhem-i madrûb ma’nâsına.

اَلرِّقِينَ [er-rikîn] (râ’nın kesriyle) Cem’i, sikke vurulmuş akçeler ma’nâsına, إِرَةٌ [iret] ile إِرِينَ [irîn] gibi. Ve إِرَةٌ [iret] âteş ma’nâsınadır; minhu kavluhum: “إِنَّ الرِّقِينَ تُغَطِّي أَفَنَ الْأَفِينَ”“Akçe ahmak olanların hamâkatin setr eder.” Ve أَفَنٌ [efen] hemzenin ve fâ’nın fethiyle za’f-ı re’ye derler. Ve hâlet-i ref’inde vâv’la getirip هَذِهِ الرِّقُونَ dersin. Ve وَرِقٌ [verik]te üç lügat vardır Ferrâ rivâyeti üzere ki biri وَرِقٌ [verik]tir vâv’ın fethi ve râ’nın kesriyle, nitekim mürûr etti. Ve biri dahi وَرْقٌ [verk]tır vâv’ın fethi ve râ’nın sükûnuyla. Ve biri dahi وِرْقٌ [virk]tir vâv’ın kesri ve râ’nın sükûnuyla,كَبِدٌ [kebid] ve كَبْدٌ [kebd] ve كِبْدٌ [kibd] gibi,كَلِمَةٌ [kelimet] ve كِلْمَةٌ [kilmet] ve كَلْمَةٌ [kelmet] gibi, zîrâ 'Arab tâyifesinden ba’zı râ’nın kesrini vâv’a nakl eder, tahfîften sonra ve ba’zı hâli üzere terk eder.