اَلطُّرُورَةُ [et-turûret] (zammeteynle) Ot bitmek; yukâlu: طَرَّ النَّبْتُ يَطُرُّ طُرُورًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا نَبَتَ Ve طُرُورٌ [turûr] (tâ’nın fethi ve râ’nın kezâlik teşdîdiyle) Gönderi keskin etmek, تَحْدِيدُ السِّنَانِ ma’nâsına. Ve gâh olur ki طُرٌّ [turr] şakk ve kat’ ma’nâsına dahi isti’mâl olunur. Ve طُرٌّ [turr] Deveyi tard etmeğe dahi derler, شَلٌّ [şell] ma’nâsına; yukâlu: طَرَرْتُ الْإِبِلَ أَيْ طَرَدْتُهَا وَضَمَمْتُهَا مِنْ نَوَاحِيهَا Ve Ya’kûb eyitti: طَرَرْتُ الْإِبِلَ derler kaçan onun bir cânibinden yürüyüp ondan sonra cânib-i âharından yürüsen tâ ki onu doğrultasın. Ve bir kimsenin eli vurulup munkatı’ olmağa dahi derler; yukâlu: طَرَّتْ يَدُهُ مِثْلُ تَرَّتْ إِذَا سَقَطَتْ