اَلطِّرَازُ [et-tirâz] (tâ’nın kesriyle) Sevb ve libâsın sincefine ve el altısına ve yen kapağına denir ki kumaştan ederler; tirâz-ı Fârisî mu’arrebidir, عَلَمُ الثَّوْبِ ['lemu’s-sevb] ma’nâsına. Ve طِرَازٌ [tirâz] Siyâb-ı fâhire nesc olunan kâr-hâne ve dest-gâha denir; yukâlu: عُمِلَ هَذَا الثَّوْبُ فِي طِرَازِ فُلاَنٍ وَهُوَ الْمَوْضِعُ الَّذِي تُنْسَجُ فِيهِ الثِّيَابُ الْجَيِّدَةُ Ve نَمَطٌ [nemat] ve üslûb ma’nâsınadır; yukâlu: هُوَ عَلَى طِرَازِ ذَاكَ أَيْ نَمَطِهِ Ve hâssatan pâdişâh için nesc olunan câmeye denir. Ve Merv ve Isfahân şehrlerinde birer mahalle adıdır. Ve İsbîcâb kurbünde bir belde adıdır; tâ’nın fethiyle de zebân-zededir.