(a. i. c. : atyâr, tuyûr) : kuş. (bkz. : mürg).

iz. ar. cm: tuyûr. Kuş, mürg: tayr-ı hoşelhân, tuyûr-ı cennet; منطق الطیر mantıku’t-tayr = kuş dili.

اَلطَّيَرَانُ [et-tayerân] (جَوَلاَنٌ [cevelân] vezninde) ve اَلطَّيْرُ [et-tayr] (سَيْرٌ [seyr] vezninde) ve اَلطَّيْرُورَةُ [et-tayrûret] (صَيْرُورَةٌ [sayrûret] vezninde) Uçmak ma’nâsınadır; yukâlu: طَارَ الطَّائِرُ يَطِيرُ طَيَرَانًا وَطَيْرًا وَطَيْرُورَةً إِذَا تَحَرَّكَ فِي الْهَوَاءِ وَهُوَ لَهُ فِي الْجَوِّ كَمَشْيِ الْحَيَوَانِ فِي الْأَرْضِ Ve bir nesne uzamak ma’nâsına isti’mâl olunur; yukâlu: طَارَ الشَّعْرُ إِذَا طَالَ

s. pl. of طائر (pl. ، طیور اطیار) Birds; winged things; also, a bird; a flying or volatile thing.

اَلطَّيْرُ [et-tayr] (tâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) طَائِرٌ [tâ’ir]in cem’idir, صَاحِبٌ [sâhib]in cem’i صَحْبٌ [sahb] olduğu gibi. Ve kutrub eyitti: Gâh olur طَيْرٌ [tayr] vâhide dahi ıtlâk olunur. Ve Ebû 'Ubeyde dahi böyle rivâyet kılmıştır. Ve kuri’e ﴿فَيَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِ اللهِ﴾ (آل عمران 49) Ve طَيْرٌ [tayr] Yaramaz fâl ma’nâsına da gelir; تَطَيُّرٌ [tetayyur]dan me’hûzdur, ism olmak üzere; ve minhu kavluhum: “لَا طَيْرَ إِلَّا طَيْرُ اللهِ” كَمَا يُقَالُ “لَا أَمْرَ إِلَّا أَمْرُ اللهِ”İbnu’s-Sikkît eyitti: طَائِرُ اللهِ derler طَائِرُكَ demezler ve طَيْرُ اللهِ dahi denmez.