iz. ar. 1. Atma, koma, bırakma, vaz‘: binânın esâsını tarh ettiler. 2. Atma, tevzî‘, taksîm, tayîn: vergi tarh etmek, tekâlîf-i emîriyyenin tarhı. 3. Kurma, tertip, tanzîm: bir kasr-ı muallâ, bir bahçe tarh eyledi; bir nizâm, bir usûl tarh etti. 4. rt. Aşağı varma, tenzîl, hesapta a‘mâl-i erbaanın (dört işlem) ikincisi: beşten üç tarh etmek.

اَلطَّرْحُ [et-tarh] (جَرْحٌ [cerh] vezninde) Bir nesneyi yere bırakmak ve elinden atmak ma’nâsınadır; yukâlu: طَرَحَهُ وَطَرَحَ بِهِ طَرْحًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا رَمَاهُ Ve ib’âd eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: طَرَحَهُ إِذَا أَبْعَدَهُ

(from A. طرح), s. A flower-bed or border in a garden.

vn. & s. 1. A throwing down or away. 2. A laying down, a placing, an establishing. 3. A regulating, planning, laying out; a plan; a method; system. 4. A nimposing a tax imposition. 5. A subtracting; subtraction (in arithmetic).

اَلطَّرْحُ [et-tarh] (tâ’nın fethi ve râ’nın sükûnuyla) Bir nesneyi atmak, رَمْيٌ [remy] ma’nâsına; yukâlu: طَرَحْتُ الشَّيْءَ وَبِالشَّيْءِ طَرْحًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَيُقَالُ طَرَحَ النَّوَى بِفُلَانٍ كُلَّ مَطْرَحٍ إِذَا نَأَتْ بِهِ Ya’nî “Firkat onu her mevzi’e attı.”