(a. i.) : 1) bakış. 2) göz ucu.

iz. ar. 1. Meftûhu’r-râ (ra’nın fethasıyla olan) taraf’tan muhaffef olup bazen şiirde kullanılır. Madde-i ânifeye ba. 2. Bakış, nazar, nigâh: imâle-i tarf. 3. Göz ucu, kûşe-i çeşm. n.

s. 1. The eye. 2. The eyelid. 3. (astrol.) A name of the ninth mansion of the moon.

a. Of noble family to the most remote ancestor.

اَلطَّرْفُ [et-tarf] (tâ’nın fethi ve râ’nın sükûnuyla) Göz, ‘ayn ma’nâsına. Ve bu cem’ olmaz, zîrâ bu aslında masdar olduğu için vâhid ve cem’ olmağa sâlih olur. Kâlallâhu ta’âlâ: ﴿لَا يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ﴾ (ابراهيم، 43) Ve طَرْفٌ [tarf] Kezâlik iki yıldızdır ki cebhedendir, onlar esedin gözleri mesâbesindedir, kamer onlara nâzil olur. Ve طَرْفٌ [tarf] صَرْفٌ [sarf] ma’nâsına da gelir; yukâlu: طَرَفَهُ عَنْهُ إِذَا صَرَفَهُ Ve yeni olan nesneyi mergûb görüp eski olanı unutmağa dahi derler; tekûlu: “يَطْرِفُكَ الْأَدْنَى عَنِ الْأَبْعَدِ” أَيْ تَسْتَطْرِفُ الْجَدِيدَ وَتَنْسَى الْقَدِيمَ Ve طَرْفٌ [tarf] Göz kapakların birbirine kapamağa dahi derler; tekûlu: طَرَفَ يَطْرِفُ طَرْفًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا أَطْبَقَ أَحَدَ جَفْنَيْهِ عَلَى الْآخَرِ Kezâlik tâ’nın fethi ve râ’nın sükûnuyla vâhidi bir kerre göz kapamak ma’nâsına. Ve sür’at ma’nâsına dahi gelir; yukâlu: “أَسْرَعُ مِنْ طَرْفَةِ عَيْنٍ” Ve طَرْفٌ [tarf] Göze bir nesne değirmek ile gözü yaşartmağa dahi derler; tekûlu: طَرَفْتُ عَيْنَهُ إِذَا أَصَبْتَهَا بِشَيْءٍ فَدَمَعَتْ Ve طَرْفَةٌ [tarfet] Gözde kandan olan kırmızı noktaya dahi derler ki yâ darbdan yâ gayrı nesneden hâsıl olur.