اَلطَّرْدُ [et-tard] (tâ’nın fethi ve râ’nın sükûnuyla) ve اَلطَّرَدُ [et-tared] (fethateynle) Bir nesneyi ırak etmek, ib’âd ma’nâsına; tekûlu: طَرَدْتُهُ فَذَهَبَ وَلَا تَقُولُ مِنْهُ افْتَعَلَ وَانْفَعَلَ إِلَّا فِي لُغَةٍ رَدِيئَةٍ وَيُقَالُ فُلَانٌ يَطْرُدُهُمْ أَيْ يَشُلُّهُمْ وَيَكْسَؤُهُمْ Ya’nî onların ardınca gidip onları sürer. Ve طَرْدٌ [tard] (sükûn-ı râ’yla) ve طَرَدٌ [tared] (fethateynle) Deveyi sürüp bir yere cem’ etmek. Ve طَرَدٌ [tared] Bir kimseye var git demeğe dahi derler; yukâlu: طَرَدْتُهُ إِذَا نَفَيْتَهُ عَنْكَ وَقُلْتَ اذْهَبْ عَنَّا Ve bir kavmin üzerine gelmeğe dahi derler; yukâlu: طَرَدْتُ الْقَوْمَ إِذَا أَتَيْتَ عَلَيْهِمْ وَجُزْتَهُمْ Ve طَرَدٌ [tared] Av avlamağa dürüşmek مُزَاوَلَةُ الصَّيْدِ ma’nâsına.