i. 1. Saç ve sakal kıllarını birbirlerinden ayıklayıp temizlemeye ve düzletmeye yarayan dişli âlet ki, ekseriya çimşîr (şimşir), boynuz, kemik, fil dişi, abanos vesâireden yapılır; mişt, şâne: saç tarağı; sakal tarağı; seyrek tarak; sık tarak. 2. Çulha destgâhında arış ipliklerinin geçirilmesine mahsus tarak şeklinde pek sık telli âlet ki müteaddid olup, çulha tarafından ayakla tahrîk olunur: bezi tarağa komak. 3. Yün ve keten açıp ayıklamaya mahsus âlet ki birbiri içine geçer telli fırça gibi iki yassı tahtadan ibârettir: yün tarağı, keten tarağı. 4. Taşçıların taşları düzeltmeye mahsus ufak dişli çelik kalemi: taşçı tarağı; tarakla düzeltmek. 5. Toprağı çekip düzeltmek için enli ve müteaddid kısa dişli çapa şeklinde tahta veya demirden bahçıvan âleti, gelberi, tırmık: toprağı kazdıktan sonra tarakla düzeltmeli. 6. Suyun dibindeki çamurları vesâir mevâddı ayıklamaya mahsus geniş kazma şeklinde âlet. 7. Liman ve nehir vesâirenin altını tathîre mahsus makineli duba: limanı tathîr için büyük bir tarak lazım. 8. Kadınların saçlarını tutturmak ve bu vesîle ile de süs için başlarına taktıkları tarak gibi zînet âleti: başında elmaslı bir tarak, bağa bir tarak var idi. 9. Bazı kuşların başında bulunan yassı ve yelpâze sûretinde tüy, tepelik. 10. El ve ayak parmaklarının merbût bulundukları kemikler: ayağının tarağı yüksektir; elinin tarağı geniştir. 11. Balığın nefes yerine su alıp verdiği delikleri kapayan kulak gibi kanatcıklar, sımâh: balık tarağı. 12. İstiridye kabîlinden kabuğu diş diş bir cins deniz böceği.

اَلطَّرَقُ [et-tarak] (fethateynle) Kırbanın büküntüsüne denir ki yiv tarzında olur, çîn-i cebîn gibi. Ve طَرَقٌ [tarak] Masdar olur, devenin dizleri gevşek ve za’îf olmak, ‘alâ-kavlin inciklerinde eğrilik olmak ma’nâsınadır; yukâlu: طَرِقَ الْبَعِيرُ طَرَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا كَانَ فِي رُكْبَتَيْهِ ضَعْفٌ أَوْ فِي سَاقِهِ اعْوِجَاجٌ Ve kuşun yelekleri birbiri üzere kat kat olmak ma’nâsınadır; yukâlu: طَرِقَ الرِّيشُ إِذَا كَانَ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ Ve طَرَقٌ [tarak] Su irkilen yerlere denir. Ve Vekabâ nâm mahal kurbünde bir suyun adıdır. Ve طَرَقَةٌ [tarakat]tan cem’ olur ki halka halka olan tuzağa ve ağa denir. Ve sıravardı deve izlerine denir; yukâlu: هَذِهِ طَرَقُ الْإِبِلِ أَيْ آثَارُهَا بَعْضُهَا فِي إِثْرِ بَعْضٍ

s. See طراق .

s. For طراق , q. v.

s. See طراق .

s. 1. A comb. 2. A rake. 3. A hackle. 4. A bird’s crest of feathers. 5. The cockle, cardium edule; also, the scallop, pecten. 6. A stonemason’s tooth-edged mattock. 7. A notched or toothed pattern on a cloth.

s. See طراق .

اَلطَّرَقُ [et-tarak] (fethateynle) Sıravardı olan nesneler عَرَقٌ ['arak] ve صَفٌّ [saff] ve رَزْدَقٌ [rezdak] ve حِبَالَةُ صَائِدٍ [hibâletu sâ’id] gibi ki zâtu kifef ola, ya’nî halkaları olave deve izi gibi sıravardı ola. Ve عَرَقٌ ['arak] 'ayn ve râ’nın fethiyle ve kâf’la hurmâ ağaçlarının ve tuyûr kısmının safıdır. Ve رَزْدَقٌ [rezdak] râ-i mühmele ve zâ-i mu’ceme ile kezâlik hurmâ ağaçlarının ve insânın safıdır. Ve bu takrîrden fehm olunur ki sâhib-i surâh’ın bu mahalde طَرَقٌ [tarak] bi’t-tahrîk reste ve عَرَقٌ ['arak] sarây ve havz ve cüz-i ân dediği teşevvüşten hâlî değildir.

اَلطَّرَقَةُ [et-tarekat] (fethateynle) Vâhidi, zikr olunan nesnelerden bir saf ma’nâsına; yukâlu: جَاءَ الْإِبِلُ عَلَى طَرَقَةٍ وَاحِدَةٍ وَعَلَى خُفٍّ وَاحِدٍ أَيْ عَلَى أَثَرٍ وَاحِدٍ Ve طَرَقٌ [tarak] Kezâlik kırbanın büküntüsüne derler.