(a. i. c. : etraf) : 1) yan, yön. 2) bölge, yer, memleket, ülke, kıt’a 3) [bir kimsenin] yanı. 4) tarafdarlık, sahip çıkma, koruma. 5) aralarında anlaşmazlık bulunan iki kişiden veya iki topluluktan her biri. Bî-taraf : tarafsız, hiç birtarafı tutmıyan.

iz. ar. cm: etraf. t: tarafeyn. 1. Yan, cihet, cânib, cihât-ı sittenin yani üst ve alt, ön ve arka, sağ ve sol gibi cihetlerin beheri: ön taraf, arka taraf, üst taraf, alt taraf, yan taraf, sağ taraf, sol taraf. 2. Yer, memleket, kıta, buk‘a, cihet: bazı cihetlerde yağmur yağdı; o tarafların meyvesi güzeldir. 3. İnd, nezd, yan, sûy: tarafınıza gönderdi. Tarafınızdan geldi, tarafımıza irsâli. 4. Taraftarlık, taraf-gîrlik, tesâhub, himâye: siz onun tarafını tutuyorsunuz, o sizden tarafa çıkıyor. 5. Fırka, aralarında muhâlefet bulunan aksâmın beheri: onlar iki taraf olmuşlar, birkaç tarafa ayrılmışlar. 6. Muhârebe ve muhâkeme ve mürâfaada yâhut güreş ve oyun gibi bir müsâbakada bulunan iki muhâlif şahıs veya hey’etin beheri, hasm, muhâsım: bir tarafın vekîli geldi öbür taraf daha vekîl göndermedi; tarafeyn huzûr-ı mahkemeye geldiler; tarafeynin murahhasları sulha karar verdiler; tarafeynin rızâsıyla.