(a. i.) : mika, ören pulu; derii hastalıklarında kullamlan beyaz bir toz, podra.

iz. ar. [fa. تلك telk’den muarreb] şeffâf taş sûretinde bir maden ki cam i’mâline yaramakla beraber ateşe dayandığından ve kâğıt gibi de makasla kesildiğinden, sobanın kapı ve deliklerine konur ve böyle işlerde çok kullanılır.

اَلطَّلْقُ [et-talk] (tâ’nın harekât-ı selâsı ve lâm’ın sükûnuyla) ve اَلطَّلِقُ [et-talik] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve اَلطَّلِيقُ [et-talîk] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) طُلُوقَةٌ [tulûkat] ve طَلاَقَةٌ [talâkat]ten vasflardır ve dâ’imâ وَجْهٌ [vech] lafzına muzâf olurlar, güler yüzlü, beşâşetli, küşâde-rûy adama denir; yukâlu: هُوَ طَلْقُ الْوَجْهِ مُثَلَّثَةً وَطَلِقُ الْوَجْهِ وَطَلِيقُ الْوَجْهِ أَيْ ضَاحِكُ الْوَجْهِ مُشْرِقَةٌ Ve eli açık civân-merd adama طَلْقُ الْيَدَيْنِ [talku’l-yedeyn] ıtlâk olunur tâ’nın fethiyle ve zammeteynle; yukâlu: رَجُلٌ طَلْقُ الْيَدَيْنِ وَطُلُقُهُمَا أَيْ سَمْحُ الْيَدَيْنِ Ve lisânı cârî ve âb-ı revân gibi mütekellim ve fasîh adama طَلْقُ اللِّسَانِ [talku’l-lisân] ıtlâk olunur tâ’nın fethi ve kesriyle ve طَلِيقُ اللِّسَانِ [talîku’l-lisân] dahi denir. Ve لِسَانٌ [lisân]a dahi sıfat olur; yukâlu: رَجُلٌ طَلْقُ اللِّسَانِ وَطَلِيقُهُ أَيْ ذَلِيقُ اللِّسَانِ ve yukâlu: لِسَانٌ طَلْقٌ أَيْ ذَلْقٌ وَلِسَانٌ طَلِيقٌ أَيْ ذَلِيقٌ وَطُلُقٌ بِضَمَّتَيْنِ أَيْ ذُلُقٌ وَطُلَقٌ كَصُرَدٍ وَطَلِقٌ كَكَتِفٍ أَيْ ذُو حِدَّةٍ Ve üç ayağı sekil olup meselâ sağ eli sekil olmayan ata طَلْقُ الْيَدِ الْيُمْنَى [talku’l-yedi’l-yumnâ] derler tâ’nın fethiyle; yukâlu: فَرَسٌ طَلْقُ الْيَدِ الْيُمْنَى أَيْ مُطْلَقُهَا لاَ تَحْجِيلَ فِيهَا Ve kâle fi’l-Esâs: فَرَسٌ مُحَجَّلُ ثَلاَثٍ مُطْلَقُ يَدٍ أَوْ رِجْلٍ وَيُقَالُ مُحَجَّلُ الْأَيَامِنِ مُطْلَقُ الْأَيَاسِرِ Ve طَلْقٌ [talk] (tâ’nın fethiyle) Âhûya denir, ظَبْيٌ [zaby] ma’nâsına; cem’iأَطْلاَقٌ [atlâk] gelir. Ve kelb-i şikârîye denir ki tazı ta’bîr olunur; ve minhu yukâlu: أَرْسَلَ الطَّلْقَ إِلَى الْأَطْلَاقِ أَيْ كَلْبَ الصَّيْدِ إِلَى الظِّبَاءِ Ve bağlı olmayıp ayağı boş olan nâkaya denir. Şârihin beyânına göre nâkaya mahsûs değildir. Ve طَلْقٌ [talk] Ne ıssı ve ne soğuk olan mu’tedil gündüze ve geceye vasf olur; yukâlu: يَوْمٌ طَلْقٌ وَلَيْلَةٌ طَلْقٌ وَطَلْقَةٌ أَيْ لاَ حَرٌّ وَلاَ قَرٌّ Ve طَلْقٌ [talk] A’lâm-ı nâstandır: talk b. 'Alî b. talk ve talk b. huşşâf ve talk b. Yezîd ashâbdandır. Ve طَلْقٌ [talk] Masdar olur, hatunu buru tutmak ma’nâsınadır; yukâlu: طُلِقَتِ الْمَرْأَةُ فِي الْمَخَاضِ طَلْقًا عَلَى بِنَاءِ الْمَجْهُولِ إِذَا أَصَابَهَا وَجَعُ الْوِلاَدَةِ Ve bir adam elini hayr ve ihsâna açmak ya’nî birr ve ihsân eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: “طَلَقَ فُلاَنٌ يَدَهُ بِخَيْرٍ طَلْقًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا فَتَحَهَا بِهِ Ve bir nesne vermek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: طَلَقَهُ الشَّيْءَ إِذَا أَعْطَاهُ إِيَّاهُ Ve ıraklaşmak ma’nâsınadır; yukâlu: طَلِقَ الرَّجُلُ طَلَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا تَبَاعَدَ Ve طَلْقٌ [talk] Ayağı bağlı olmayıp boş olan adama ıtlâk olunur; tâ’nın zammıyla da lügattır; yukâlu: حُبِسَ فِي السِّجْنِ طَلْقًا أَيْ بِلاَ قَيْدٍ وَلاَ وِثَاقٍ Ve at kısmının bir baş seğirtmesine denir; ve minhu yukâlu: عَدَا الْفَرَسُ طَلْقًا أَوْ طَلْقَيْنِ أَيْ شَوْطًا أَوْ شَوْطَيْنِ

s. 1. Talc, mica. 2. The pains of childbirth.

a. (fem. طلقە) 1. Free loose, unrestrained. 2. Still, serene (day).