i. [Arabîden me’hûz] 1. Tepsi şeklinde tahta veya madenden safha ki, satıcılar sattıkları ufak tefek şeyleri onun içine koyup başlarında veya ellerinde gezdirirler: simitçi, kestâneci, muhallebici tablası. 2. Bir sofra yemeklerini hâvî sahanları vaz‘ edip bez ve pûşîde ile sardıktan sonra, başta taşıdıkları tahtadan dâirevî sini: yemek tablası. 3. Bir tablaya vaz‘ ve birden nakl olunan yemekler miktarı: o aşçı günde beş tabla yemek çıkarıyor; selamlığa sabah akşam birer tabla yemek veriliyor. 4. Mangal ve ona müşâbih şeylerin altına vaz‘ olunan sini gibi dâirevî şey: mangal tablası. 5. Sigara külünü dökmeye mahsus küçük tabak: cigara çubuk tablası. 6. Terâzi gözü ve ona müşâbih şey: terâzi tablası. 7. Bazı şeylerin üstündeki düz yer, safha: direk tablası, çadır tablası. 8. Pafta, kurs: şems, kamer tablası; nişân tablası. 9. bh. Makaranın yan sathı. 10. Fesin tepesi: tablalı fes tepesi geniş.