(a. i.) : 1) tabiat, huy, yaradılış. 2) mühür, damga basma. 3) kitap basma. Bi-t-tabi’ : tabit olarak, tabîatiyle. tab’-ı yârân : dostların tabiatı, yaradılışı.

اَلطَّبْعُ [et-tab’] (نَبْعٌ [neb’] vezninde) Bir nesneyi mührlemek ma’nâsınadır; yukâlu: طَبَعَ عَلَيْهِ طَبْعًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا خَتَمَ Ve kılıç ve bıçak namlusu işlemek ma’nâsınadır, yumurtayî namlu çekmekten 'ibârettir; yukâlu: طَبَعَ السَّيْفَ إِذَا عَمِلَهُ أَيْ صَاغَهُ Ve akçe ve altın makûlesini işlemek ma’nâsınadır ki akçe kesip sikkelemekten ‘ibârettir; yukâlu: طَبَعَ الدِّرْهَمَ إِذَا عَمِلَهُ أَيْ نَقَشَهُ وَسَكَّهُ Ve çamurdan destî ve küp ve çanak ve çömlek makûlesi yapmak ma’nâsınadır; yukâlu: طَبَعَ الْجَرَّةَ مِنَ الطِّينِ إِذَا عَمِلَهَا Ve kabı su ile doldurmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: طَبَعَ الدَّلْوَ إِذَا مَلَأَهَا Ve bir kimsenin ensesine şamar yerleştirmek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: طَبَعَ قَفَاهُ إِذَا مَكَّنَ الْيَدَ مِنْهَا ضَرْبًا Ve طَبْعٌ [tab’] Bir nesnenin misâl ve sîgasına ve örneğine ıtlâk olunur, mef’ûl ma’nâsınadır; tekûlu: إِضْرِبْهُ عَلَى طَبْعِ هَذَا أَيْ عَلَى مِثَالِهِ وَصِيغَتِهِ Ve خَتْمٌ [hatm] ma’nâsınadır ki murâd basılmış mührün nakş ve sûretidir; tekûlu li’l-hakkâki: إِعْمَلْ لِي خَاتَمًا عَلَى هَذَا الطَّبْعِ أَيِ الْخَتْمِ Ve bir hûy ve halîka üzere mecbûl olmak ma’nâsınadır; yukâlu: طُبِعَ الرَّجُلُ عَلَى الشَّيْءِ عَلَى الْمَجْهُولِ أَيْ جُبِلَ عَلَيْهِ

اَلطَّبْعُ [et-tab’] (tâ’nın fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Şol hûydur ki insân onun üzerine yaratılır. Ve bu aslında masdar idi.

اَلطِّبَاعُ [et-tibâ’] (tâ’nın kesriyle) Bi-ma’nâhu eyzan. Ve طَبْعٌ [tab’] Mühr vurmağa dahi derler. Ve mühr hıfz için bir nesnenin üzerinde nakş etmektir, gerek balçık üzerine olsun gerek gayrısının üzerine olsun; tekûlu: طَبَعْتُ عَلَى الْكِتَابِ أَيْ خَتَمْتُ Ve طَبْعٌ [tab’] Bir nesne işlemeğe dahi derler; tekûlu: طَبَعْتُ السَّيْفَ وَالدِّرْهَمَ إِذَا عَمِلْتَهُ وَطَبَعْتَ مِنَ الطِّينِ جَرَّةً