(a. i. c. : etrâk, turrâk) : 1) sabah yıldızı, çulpan, Venüs, (Zühre). 2) erkek adı.

(a. s. terk’den) : terk eden, bırakan, vaz geçen.

(f. s.) : karanlık, (bkz. : muzlim). Şeb-i târik : karanlık gece.

iz. is. ar. cm: turuk. 1. Yol, râh, sebîl, cadde: طریق عام tarîk-ı âmm, طریق سلطانى tarîk-ı sultânî = umûmî cadde; esnâ-yı tarîkde = yol esnâsında. 2. Meslek, herkesin geçinmek için tuttuğu yol, hizmet-i devlette sülûk ettiği meslek: tarîk-ı ilmiyye, tarîk-ı kalemiyye, tarîk-ı askeriyye. 3. Evâmir-i şer‘iyyeyi îfâ ettikten sonra kurb-ı Mevlâ yolunu dahi bulmak üzere evrâd ü ezkâr ve fehm-i esrâr-ı tasavvuf husûsunda ehl-i hakîkatten bir ârif-i billâhın takip olunan yolu, tarîkat: tarîk-ı Mevlevî, tarîk-ı Nakşibendî, tarîk-ı Kâdirî; Turuk-ı Aliyye meşâyih-i kirâmı. 4. Vâsıta, sebep, vesîle: bu tarîkle maksada hizmet edilmiş olur; bir lisan öğrenmek için eshel tarîk budur. 5. Ef‘âl ve harekâtta ittihâz olunan yol, meslek: tarîk-ı Hakk, tarîk-ı müstakîm.

a. Who forsakes, relinquishes, omits, discards, neglects, leaves undone, refrains, desists; who departs, goes away.

a. & s. (fem. طارقە, pl. طراق; also اطراق) That comes or happens by night. 2. The morning star. 3. A diviner by means of pebbles, a seer.