iz. is. ar. cm: turuk. 1. Yol, râh, sebîl, cadde: طریق عام tarîk-ı âmm, طریق سلطانى tarîk-ı sultânî = umûmî cadde; esnâ-yı tarîkde = yol esnâsında. 2. Meslek, herkesin geçinmek için tuttuğu yol, hizmet-i devlette sülûk ettiği meslek: tarîk-ı ilmiyye, tarîk-ı kalemiyye, tarîk-ı askeriyye. 3. Evâmir-i şer‘iyyeyi îfâ ettikten sonra kurb-ı Mevlâ yolunu dahi bulmak üzere evrâd ü ezkâr ve fehm-i esrâr-ı tasavvuf husûsunda ehl-i hakîkatten bir ârif-i billâhın takip olunan yolu, tarîkat: tarîk-ı Mevlevî, tarîk-ı Nakşibendî, tarîk-ı Kâdirî; Turuk-ı Aliyye meşâyih-i kirâmı. 4. Vâsıta, sebep, vesîle: bu tarîkle maksada hizmet edilmiş olur; bir lisan öğrenmek için eshel tarîk budur. 5. Ef‘âl ve harekâtta ittihâz olunan yol, meslek: tarîk-ı Hakk, tarîk-ı müstakîm.