اَلْوَسَنُ [el-vesen] (vâv’ın ve sîn’in fethiyle) ve اَلْوَسَنَةُ [el-vesenet] (hâ’yla) ve اَلْوَسْنَةُ [el-vesnet] (تَمْرَةٌ [temret] vezninde) ve اَلسِّنَةُ [es-sinet] (عِدَةٌ ['idet] vezninde) Uyku ağırlığına denir ki dimâga 'ârız olur; henüz kalbe ve göze 'urûz eylemez, lâkin göz ağırlaşıp süzülmeğe başlar; Fârisîde pînegî ve Türkîde uyuklama, pinekleme ve ehl-i keyf ıstılâhında şeker eyleme ta’bîr olur; 'alâ-kavlin uykunun evveline denir ki hemân beyne’n-nevm ve’l-yakaza hâletidir. Ve 'inde’l-ba’z ımızganmağa denir ki kalbe ve ondan bir mikdârca göze 'ârız olur. pes uykunun dört mertebesi olur. Ve asahh olan kavl-i evveldir ve bu nevm haddinden hâricdir; yukâlu: أَخَذَهُ الْوَسَنُ وَالْوَسَنَةُ وَالْوَسَنْةُ وَالسِّنَةُ أَيْ ثِقَلُهُ أَوْ أَوَّلُ النَّوْمِ أَوِ النُّعَاسُ Ve bu ma’nâda masdar olurlar; yukâlu: وَسِنَ الرَّجُلُ وَسَنًا وَوَسَنَةً وَوَسْنَةً وَسِنَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا أَخَذَهُ ثِقْلَةُ النَّوْمِ أَوْ أَوَّلُهُ أَوِ النُّعَاسُ Ve وَسَنٌ [vesen] Müddet-i medîde ağzı açılmamış kuyunun bed ve tîz râyihasından bayılmak ma’nâsınadır; yukâlu: وَسِنَ الرَّجُلُ إِذَا غُشِيَ عَلَيْهِ مِنْ نَتْنِ الْبِئْرِ Niteki أَسَنٌ [esen] dahi bu ma’nâyadır. Ve سِنَةٌ [sinet] Gaflet ma’nâsına müsta’meldir ki ma’nâ-yı lâzımıdır; yukâlu: هُوَ فِي سِنَةٍ أَيْ غَفْلَةٍ Ve وَسَنٌ [vesen] Hâcet ma’nâsına müsta’meldir; cem’i أَوْسَانٌ [evsân] gelir; tekûlu. مَا هُوَ مِنْ هَمِّي وَلَا مِنْ وَسَنِي أَيْ مِنْ حَاجَتِي ve yukâlu: قَضَتِ الْإِبِلُ أَوْسَانَهَا مِنَ الْمَاءِ أَيْ أَوْطَارَهَا وَحَاجَاتَهَا

s. Drowsiness.

اَلسِّنَةُ [es-sinet] (sîn’in kesriyle) Kezâlik ımızganmak; yukâlu: وَسِنَ الرَّجُلُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve 'Arabların أَوْسَنْ يَا رَجُلُ لَيْلَتَكَ dedikleri kavllerinde hemze hemze-i vasl ve sîn meftûhtur; ve tekûlu: مَا لَهُ هَمٌّ وَلَا وَسَنٌ إِذَا ذَاكَ Ya’nî “Himmeti ve istirâhati maksûd olan nesneye masrûftur.” Ve ziyâde zebûn olmağa dahi derler; yukâlu: وَسِنَ الرَّجُلُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ أيضا إِذَا غُشِيَ عَلَيْهِ مِنْ نَتَنِ الْبِئْرِ مِثْلُ أَسِنَ