اَلصِّنَاءُ [es-sinâ’] (كِسَاءٌ [kisâ’] vezninde ve kasr ile câ’izdir) Küle denir, رَمَادٌ [remâd] ma’nâsına.

اَلثِّنَاءُ [es-sinâ’] (sâ’nın kesri ve elifin meddiyle) ثِنَايَيْنِ [sinâyeyn]in vahididir,devenin dizi bağı ma’nâsına. Ve ona şebîh olan nesne ma’nâsına ki iki kat ipten ola ki her katına ثِنَاءٌ [sinâ’] derler, müfred olduğu i’tibâriyle ya’nî müfred isti’mâli farz olunduğu takdîrce. Ve bu ma’nâdan gaflet edip sâhib-i surâhثِنَاءٌ [sinâ’] bi’l-meddi “şikâl-i uştur” demiştir. Ve sâhib-i Terceme-i Muhtâr ona tâbi’ olup ثِنَاءٌ بِالْكَسْرِ ثُمَّ الْمَدِّ عِقَالُ الْبَعِيرِ ya’nî deve bağlayacak ip demiştir mutlakan, hâlâ ki zâlike’l-ma’nâda ثِنَاءٌ [sinâ’]ın müfred isti’mâli yoktur.