اَلسِّقْطُ [es-sikt] (sîn’in kesriyle ve kâf’ın sükûnuyla) Şol veleddir ki müddet-i vilâdet tamâm olmadan düşe. Ve سِقْطُ الرَّمْلِ [siktu’r-reml] Kumun nihâyet bulduğu yer, munkata’u’r-reml ma’nâsına. Bunun ikisinde dahi üç lügat vardır, biri سِقْطٌ [sikt] kesr-i sîn’le nitekim mürûr etti ve biri dahi zammıyla ve biri dahi fethiyle. Ve سِقْطُ النَّارِ [siktu’n-nâr] Şol şerârdır ki çakmak çakarken zâhir olur. Bunda üç lügat vardır, kesr ve zamm ve feth, nitekim mürûr etti. Ve Ferrâ eyitti: سِقْطُ النَّارِ mü’ennes ve müzekker olur. Ve سِقْطُ السَّحَابِ [siktu’s-sehâb] Şol bulut ucudur ki yere değmiş gibi görüne nâhiye-i ufkta.