(a. i. c. : sumût) : 1) taraf, cihet, yön. 2) astr. açıklık.

اَلشَّمْطُ [eş-şemt] (şîn’in fethi ve mîm’in sükûnuyla) Bir nesneyi âhere katıp karıştırmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَمَطَهُ بِهِ شَمْطًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا خَلَطَهُ بِهِ Ve doldurmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَمَطَ الْإِنَاءَ إِذَا مَلَأَهُ Ve hurmânın korukları ağaçtan dökülüp saçılmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَمَطَتِ النَّخْلَةُ إِذَا انْتَثَرَ بُسْرُهَا Kezâlik ağacın yaprakları dökülüp saçılmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَمَطَ الشَّجَرُ إِذَا انْتَثَرَ وَرَقُهُ

s. (pl. سموت) 1. A road, path, way. 2. A direction, bearing by compass, etc. 3. The district of a city or country in which one dwells; a neigh-borhood; one’s home. 4. A line of conduct; a right course.

a. 1. Not burdened with dependents or responsibilities. 2. Poor.

اَلسَّمْتُ [es-semt] (sîn’in fethi ve mîm’in sükûnuyla) Tarîk ma’nâsına. Ve kasd etmek ma’nâsına da gelir; yukâlu: سَمَتَ يَسْمُتُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ أَيْ قَصَدَ Ve سَمْتٌ [semt] Ehl-i hayr hey’etine dahi derler; yukâlu: مَا أَحْسَنَ سَمْتَهُ أَيْ هِدْيَهُ Ve هِدْيٌ [hidy] hâ’nın kesriyle ve fethiyle sîret ma’nâsınadır. Ve سَمْتٌ [semt] Zann ve gümânla gezmeğe dahi derler.

اَلسَّمْطُ [es-semt] (sîn’in fethi ve mîm’in sükûnuyla) Issı suyla oğlağın derisinden kılların pâk etmektir, biryân etmek için; tekûlu: سَمَطْتُ الْجَدْيَ أَسْمُطُهُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَأَسْمِطُهُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي سَمْطًا إِذَا نَظَّفْتَهُ عَنِ الشَّعْرِ بِالْمَاءِ الْحَارِّ لِتَشْوِيَهُ

اَلسَّمِيطُ [es-semît] (sîn’in fethi ve mîm’in kesri ve meddiyle) ve اَلْمَسْمُوطُ [el-mesmût] (mîm-i evvelin fethi ve mîm-i sânînin zammıyla) Zikr olunan vech üzere kılları pâk olan oğlak. Ve سَمِيطٌ [semît] Şol na’leyne derler ki bir kat olup üzerine sahtiyân dikilmemiş ola. Ve سَمْطٌ [semt] ve سَمِيطٌ [semît] Hafîfü’l-hâl olup fakîr olan kimseye dahi derler. Ve سَمِيطٌ [semît] Şol kiremide derler ki birbiri üzerine yığılmış ola ki lisân-ı Fârisîde ona birâstak derler, Ebû 'Ubeyd rivâyeti üzere.