is. ar. 1. Sulh, silm, asâyiş. [bu mana ile “silm” daha müsta‘meldir.] 2. Âfet ve muhâtaradan berî ve sâlim olma, berâet, selâmet, son iyi ve hayırlı çıkma. [bu mana ile “selâmet” daha müsta‘meldir.] 3. Fenâ ve zevâlden sâlim olan Hakk Teâlâ’nın esmâ’-i hüsnâsındandır: yâ selâm! 4. Âşinâlık, tahiyye, “selâmet üstünüze olsun!” manasıyla es-selâmü aleyke, aleyküm diyerek duâ ve âşinâlık etme: selam vermek: selam almak = “ve aleyküm selam” diyerek karşılık etmek, cevap vermek: selam göndermek = uzakta bulunan birine bi’lvâsıta âşinâlık ve tahiyye etmek: selam etmek = kezâ: filân size selam ediyor: filâna benden selam edin.

اَلسَّلَامُ [es-Selâm] (sîn’in fethiyle) Nakz ve ‘ayb ve fenâ’ ve zevâl şâ’ibesinden sâlim ve münezzeh olan dâ’im ve bâkî Hak celle ve ‘alâ hazretlerinin esmâ-i hüsnâsındandır. Fi’l-asl masdardır. Ve سَلَامٌ [selâm] سَلَامَةٌ [selâmet] gibi masdardır, ‘uyûb ve âfâttan berî’ ve sâlim olmak ma’nâsınadır; yukâlu: سَلِمَ مِنَ الْعُيُوبِ وَالْآفَاتِ سَلَامًا وَسَلَامَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا بَرِئَ Ve beyne’l-İslâm olan سَلَامٌ عَلَيْكُمْ bu ma’nâdandır ki selâmetle du’â eylemektir, ism olarak dahi isti’mâl olunur. Ve سَلَامٌ [selâm] Yılan sokmuş kimseye denir, سَلِيمٌ [selîm] gibi, ke-mâ se-yuzkeru. Ve Sumeysât nâm kal’a kurbünde bir mevzi’ adıdır. Ve Mekke-i mükerreme’nin ismidir. Ve hicâz’da bir dağın adıdır. Ve قَصْرُ السَّلَامِ [kasru’s-Selâm] Rakka’da Hârûn-ı Reşîd’in bir köşkü ismidir. Ve bir şecer adıdır; bunda sîn’in kesriyle de zebân-zededir. Letâ’iftendir ki bir a’râbîye bir adam tahiyyet kasdıyla اَلسَّلَامُ عَلَيْكَ dedikte, a’râbî cevâbında وَالْجَثْجَاثُ عَلَيْكَ dedi. O adam: “Yâhû bu ne gûne cevâbdır!” diye i’tirâz eyledikte “سَلَامٌ [selâm] ve جَثْجَاثٌ [cescâs] iki gûne acı ağaçlardır, sen birisini bana havâle eyledin, ben dahi sana dîgerini tafvîz eyledim” diye cevâb eyledi. Ve سَلَامٌ [Selâm] Esâmîdendir: 'Abdullah b. Selâm el-hibr ve birâderi Seleme b. Selâm ve ve yeğeni Selâm ve Selâm b. 'Amr ve sahâbelerdir. Ve Ebû 'Alî el-Cubbâ’î, Muhammed b. 'Abdullâh b. Selâm’dır. Ve Muhammed b. Mûsâ b. Selâm es-Selâmî ki ceddine mensûbdur, muhaddistir.

شَلَامٌ [Şelâm] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) Vâsit ile Basra beyninde bir batîhadır.

s. 1. Soundness, freedom from imperfection. 2. Safety, security, immunity. 3. A source, means, or assurance of immunity; especially God as the giver of immunity. 4. Peace, concord. 5. Freedom from all connexion with another. 6. Submission, resignation, agreement. 7. A salutation, a greeting. 8. A demand for quarter. 9. Quarter and pardon granted or received. 10. A proper name.