اَلشَّكُّ [eş-şekk] (şîn’in fethi ve kâf’ın teşdîdiyle) Şübhe ve gümân ma’nâsınadır ki yakîn mukâbilidir; cem’i شُكُوكٌ [şukûk]tur; yukâlu: مَا فِيهِ شَكٌّ وَهُوَ خِلَافُ الْيَقِينِ Mütercim der ki شَكٌّ [şekk] mâddesi Misbâh’ta mebsûttur, fe’lyurâca’. Ve شَكٌّ [şekk] Masdar olur, şübhe ve gümân eylemek ma’nâsına; yukâlu: شَكَّ فِي الْأَمْرِ شَكًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا ارْتَابَVe شَكٌّ [şekk] Kemikte olan azca çatlağa denir; yukâlu: فِي ضِلَعِهِ شَكٌّ أَيْ صُدَيْعٌ صَغِيرٌ فِي الْعَظْمِ Ve bir gûne dârû ismidir ki fâreyi ihlâk eder; horâsân’da vâki’ gümüş ma’deninden celb olunur, Türkîde sıçan otu derler, beyâzı ve sarısı olur. Ve شَكٌّ [şekk] Mızrağı deri ve et ve kemiğe işletip tâ ötesine kadar geçirmek ma’nâsınadır; yukâlu: شَكَّهُ بِالرُّمْحِ شَكًّا إِذَا انْتَظَمَهُ بِهِ يَعْنِي خَرَقَهُ إِلَى الْعَظْمِ Ve silâhlanmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَكَّ فِي السِّلَاحِ إِذَا دَخَلَ فِيهِ Ve devenin kolları yanlarına yapışmak ma’nâsınadır ki bî-tâblığından olup aksamağa başlar; yukâlu: شَكَّ الْبَعِيرُ إِذَا لَزِقَ عَضُدُهُ بِالْجَنْبِ Ve bir nesneye nev’an meyl eylemek ma’nâsınadır; tekûlu: شَكِكْتُهُ وَإِلَيْهِ شَكًّا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا رَكَنْتَ Ve hâneleri bir çırpıda sıravardı yapmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَكُّوا بُيُوتَهُمْ إِذَا جَعَلُوهَا عَلَى طَرِيقَةٍ وَاحِدَةٍ