اَلشَّكْوُ [eş-şekv] (şîn’in fethiyle) ve اَلشَّكْوَى [eş-şekvâ] (حَلْوَى [halvâ] vezninde) ve اَلشَّكْوَاءُ [eş-şekvâ’] (medd ile) ve اَلشَّكَاةُ [eş-şekât] (حَصَاةٌ [hasât] vezninde) ve اَلشَّكَاءُ [eş-şekâ’] (عَطَاءٌ [‘atâ’] vezninde) Hastalığa denir, مَرَضٌ [marad] ma’nâsına. Ve شَكْوٌ [şekv] ve شَكَاةٌ [şekât] ve شَكْوَى [şekvâ] Masdar olur, bir adamı maraz derd-nâk eylemek ma’nâsına; yukâlu: شَكَاهُ الْمَرَضُ شَكْوًا وَشَكَاةً وَشَكْوَى

اَلسَّقَطُ [es-sekat] (fethateynle) Metâ’ın yaramazıdır. Ve سَقَطٌ [sekat] Kitâbda ve hisâbda galat etmeğe dahi derler; tekûlu: أَسْقَطَ فِي كَلَامِهِ وَتَكَلَّمَ بِكَلَامٍ فَمَا سَقَطَ بِحَرْفٍ وَمَا أَسْقَطَ حَرْفًا Ya’kûb eyitti: Mezbûrun isti’mâli دَخَلْتُ بِهِ وَأَدْخَلْتُهُ ve خَرَجْتُ بِهِ وَأَخْرَجْتُهُ ve عَلَوْتُ بِهِ وَأَعْلَيْتُهُ gibidir.