اَلصَّرْمُ [es-sarm] (sâd’ın fethi ve zammı ve râ’nın sükûnuyla) Bir nesneyi ilişik komayarak kesip ayırmak ma’nâsınadır; yukâlu: صَرَمَهُ صَرْمًا وَصُرْمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا قَطَعَهُ قَطْعًا بَائِنًا Kezâlik mütekellimin sözünü ve ağacın yemişini kesmek ma’nâsınadır; yukâlu: صَرَمَ فُلَانًا إِذَا قَطَعَ كَلَامَهُ وَيُقَالُ صَرَمَ النَّخْلَ وَالشَّجَرَ إِذَا جَزَّهُ Ve meks ve ârâm eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: صَرَمَ فُلَانٌ عِنْدَنَا شَهْرًا إِذَا مَكَثَ Ve kesilmek ma’nâsına lâzım olur; yukâlu: صَرَمَ الْحَبْلُ إِذَا انْقَطَعَ Ve صَرْمٌ [sarm] Gön ta’bîr olunan işlenmiş deriye denir; çerm-i Fârisî mu’arrebidir.

s. (pl. صروم) Sole-leather.

vn. & s. 1. A cutting through or off. 2. A ceasing to hold friendly relations with another. 3. A deciding a case, decision.

اَلصَّرْمُ [es-sarm] (sâd’ın fethi ve râ’nın sükûnuyla) Kesmek, kat’ ma’nâsına; tekûlu: صَرَمْتُ الشَّيْءَ صَرْمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا قَطَعْتَهُ Ve صَرْمٌ [sarm] Bir kimsenin kelâmın kat’ etmeğe dahi derler; tekûlu: صَرَمْتُ الرَّجُلَ إِذَا قَطَعْتَ كَلَامَهُ Ve صَرْمٌ [sarm] Hurmâ ağacının yemişini kat’ etmeğe dahi derler; yukâlu: صَرَمَ النَّخْلَ إِذَا جَذَّهُ Ve جَذٌّ [cezz] cîm’le ve zâl-ı mu’cemenin teşdîdiyle hurmâ kesmeğe derler. Ve صَرْمٌ [sarm] Deri ma’nâsına dahi gelir, جِلْدٌ [cild] gibi, Fârisî-i mu’arrebdir.