اَلشَّوْرَةُ [eş-şevret] (تَمْرَةٌ [temret] vezninde) ve اَلشَّارَةُ [eş-şâret] ve اَلشَّوْرُ [eş-şevr] Ke-mâ zukire ve اَلشِّيَارُ [eş-şiyâr] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) ve اَلشَّوَارُ [eş-şevâr] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) Hüsn ü cemâle denir; yukâlu: فُلاَنٌ ذُو شَوْرَةٍ وَشَارَةٍ وَشَوْرٍ وَشِيَارٍ وَشَوَارٍ أَيْ حُسْنٍ وَجَمَالٍ Ve hey’et ve kıyâfet ma’nâsına müsta’meldir. Ve libâs ve kisveye ıtlâk olunur. Ve semizliğe ıtlâk olunur, سِمَنٌ [simen] ma’nâsına. Ve bir adamın tezeyyün eylediği zînet ve ârâyişe ıtlâk olunur. Ve شَوْرَةٌ [şevret] Hacil olmaya denir, haclet ve şerm-sârî ma’nâsına; yukâlu: أَخَذَتْهُ الشَّوْرَةُ أَيِ الْخَجْلَةُ