اَلصَّمْدُ [es-samd] (حَمْدٌ [hamd] vezninde) Kasd ve âhenk eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: صَمَدَهُ وَإِلَيْهِ صَمْدًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا قَصَدَهُ Ve vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: صَمَدَهُ إِذَا ضَرَبَهُ Ve yere bir nesneyi dikmek ma’nâsınadır; yukâlu: صَمَدَهُ إِذَا نَصَبَهُ Ve صَمْدٌ [Samd] dabâb kabîlesi yurdunda bir su adıdır. Ve toprağı kalın ve yüksek yere denir, por bayır gibi. Ve yüzü güneş çalıp yakmak ma’nâsınadır; yukâlu: صَمَدَتِ الشَّمْسُ وَجْهَهُ إِذَا أَثَّرَ لَفْحُهَا فِيهِ Ve şişenin ağızını tıpa ile yâhûd deri ile bend eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: صَمَدَ الْقَارُورَةَ صَمْدًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا جَعَلَ لَهَا سِدَادًا أَوْ عِفَاصًا Şârih der ki şartsız bâb-ı sâlisten vürûdu agrebdir.