اَلصَّلْقُ [es-salk] (خَلْقٌ [halk] vezninde) Katı âvâz ile feryâd eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: صَلَقَ الرَّجُلُ صَلْقًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا صَاتَ صَوْتًا شَدِيدًا Şârih der ki işbu “لَيْسَ مِنَّا مَنْ صَلَقَ وَحَلَقَ” hadîsinde vâki’ صَلْقٌ [salk] mesâ’ibde ref’-i savt ile nevha ve feryâd eylemek ve حَلْقٌ [halk] kezâlik mesâ’ibde حَلْقٌ [halk]-ı şa’r eylemek olacaktır ki bunlar menhîdir.Ve صَلْقٌ [salk] Değnekle vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: صَلَقَ فُلاَنًا بِالْعَصَا إِذَا ضَرَبَهُ Ve hatunu arkası üzere yatırıp cimâ’ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: صَلَقَ جَارِيَتَهُ إِذَا بَسَطَهَا فَجَامَعَهَا Ve bir adamı bir 'azîm fitneye ve vâkı’aya uğratmak ma’nâsınadır; yukâlu: صَلَقَ بَنِي فُلاَنٍ إِذَا أَوْقَعَ بِهِمْ وَقْعَةً مُنْكَرَةً Ve bir adamı güneş ıssısı çalıp göyündürmek ma’nâsınadır; yukâlu: صَلَقَتِ الشَّمْسُ فُلاَنًا إِذَا أَصَابَتْهُ بِحَرِّهَا

اَلصَّلْقُ [es-salk] (sâd’ın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Katı âvâz ile çağırmak, savt-ı şedîd ma’nâsına, Asma’î rivâyeti üzere. Ve fi’l-hadîsi: “لَيْسَ مِنَّا مَنْ صَلَقَ أَوْ حَلَقَ” Ya’nî “Savt-ı şedîdle çağıran ve tırâşı menhî olan yerlerin tırâş eden bizden değildir.” Ve صَلْقٌ [salk] 'Asâyla vurmağa dahi derler; tekûlu: صَلَقْتُهُ بِالْعَصَا إِذَا ضَرَبْتَهُ