اَلصَّقَعُ [es-saka’] (fethateynle) Bir adamı yıldırım çalmakla bî-hod yâhûd helâk olmak ma’nâsınadır; yukâlu: صَقِعَ الرَّجُلُ صَقَعًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا صَعِقَ Ve at ve kuş makûlesinin tepeleri ortası beyâz olmak ma’nâsınadır; yukâlu: صَقِعَ الْفَرَسُ وَالطَّائِرُ وَغَيْرُهُ إِذَا كَانَ وَسَطُ رَأْسِهِ أَبْيَضَ Ve kuyu içine obrulup yıkılmak ma’nâsınadır; yukâlu: صَقِعَتِ الرَّكِيَّةُ إِذَا انْهَارَتْ Ve صَقْعٌ [sak’] Pek ıssılıktan soluk almayacak derecede insâna müstevlî olan tutkunluğa denir ki gam ve endûha şebîh bir hâlettir; tekûlu: أَخَذَنِي الْيَوْمَ صَقْعٌ أَيْ شِبْهُ غَمٍّ يَأْخُذُ بِالنَّفْسِ لِشِدَّةِ الْحَرِّ