(f. s.) : 1) katı, sert, çetin, pek. 2) kuvvetli, güçlü, sağlam. 3) güç, zor.

sıf. fa. 1. Katı, sert, çetin, tünd, dürüşt, haşîn: dil-i saht. 2. Güç, düşvâr, usretli: kâr-ı saht. 3. Kuvvetli, metîn, muhkem: bâzû-yı saht, kal‘a-i saht. ≡ h. Pek, çok, ziyâde, aşırı: saht merhametsiz idi. n.

اَلشَّخْتُ [eş-şaht] (şîn’in fethi ve hâ-yı mu’cemenin sükûnuyla) Zâtî ve hılkî olarak bünye ve terkîbi ince ve arık olan çelimsiz insâna ve hayvâna denir, sonradan mehzûl olana ıtlâk olunmaz. hâ’nın fethiyle de lügattir ki harf-i halk olduğuna mebnîdir. Cem’i شِخَاتٌ [şihât] gelir şîn’in kesriyle.

a. 1. Hard. 2. Strong, firm, solid. 3. Severe, violent, intense. 4. Rough, difficult. arduous. 5. Stern, austere. 6. Stubborn, obstinate. 7. Miserly, mean. 8. Deaf. 9. adv. Very, extremely.

اَلسَّحْتُ [es-saht] (sîn’in fethiyle) Kökünden kesmeğe derler; yukâlu: سَحَتَهُ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ أَيِ اسْتَأْصَلَهُ ve سَحْتٌ [saht] Bir nesneyi bir nesneden soyup çıkarmağa dahi derler; tekûlu: سَحَتُّ الشَّحْمَ عَنِ اللَّحْمِ إِذَا قَشَرْتَهُ عَنْهُ مِثْلُ سَحَفْتُهُ بِالْفَاءِ

اَلسَّخْتُ [es-saht] (sîn’in fethi ve hâ’nın sükûnuyla) Şedîd ma’nâsına. Ebu’l-hasen el-Lihyânî eyitti: هَذَا حَرٌّ سَخْتٌ derler ve bu kelâm-ı 'Arabda ma’rûftur. Ve 'Arab tâ’ifesi gâh olur ki ba’zı kelâm-ı 'Acemî isti’mâl ederler, nitekim مِسْحٌ [mish] kesr-i mîm’le بَلَاسٌ [belâs] derler.