اَلصَّبِيُّ [es-sabiyy] (غَنِيٌّ [ganiyy] vezninde) Henüz sütten kesilmemiş oğlana denir; yukâlu: مَعَهُ صَبِيٌّ وَهُوَ مَنْ لَمْ يُفْطَمْ بَعْدُ Ve gözün bebeğine ıtlâk olunur. Ve kulak yumuşağının altı yanında olan kemiğe denir. Ve kılıcın ağzına denir, 'alâ-kavlin ağzının ortasında sövelen tümseğe denir. Ve ayağın ucuna denir; yukâlu: بِهِ وَجَعٌ فِي صَبِيِّ قَدَمِهِ أَيْ رَأْسِ قَدَمِهِ Ve çene kemiklerinin uçlarına denir; cem’i أَصْبِيَةٌ [asbiyet] gelir ve أَصْبِى [asbî] gelir ve صِبْوَةٌ [sibvet] gelir sâd’ın kesriyle ve صَبْيَةٌ [sabyet] gelir sâd’ın fethi ve bâ’nın sükûnuyla ve صِبْيَةٌ [sibyet] gelir sâd’ın kesriyle ve صِبْوَانٌ [sibvân] ve صِبْيَانٌ [sibyân] gelir sâd’ların kesri ve zammıyla.

اَلصَّبِيُّ [es-sabiyy] (sâd’ın fethi ve bâ’nın kesri ve yâ’nın teşdîdiyle) Oğlan, gulâm ma’nâsına.