1. Bir süre ayrı kaldığı bir yere veya yakınlarına kavuşmak. 2. (gurbetteki bir kimse için) Doğup büyüdüğü ve özlediği yer.

(a. i. vasl’dan. c. : sılât) : 1) memleketine gitme, akrabasına ulaşma.

i. ba: صله sıla.

is. ar. [وصل vasl’dan ale’l-kâide fâ‘e’lfiilin hazfi ve tâ’-i te’nîs ilâvesiyle teşekkül etmiştir.] 1. Ulaşma, iki şeyin birbirine bitişmesi. n. 2. Vatan ve memleketine veya akraba ve taallukâtına ulaşma, vatanını veya akrabasını ziyâret etme: صلۀ رحم sıla-i rahm = ebeveynini ve akrabasını ziyâret vazîfesi ki sünen-i seniyyeden ve şeâir-i İslâmiyyedendir; sıla etmek, sılaya gitmek = akraba ve taallukâtını görmek üzere memlekete gitmek. 3. d. [nahivde] bir ism-i mevsûle merbût olup onunla beraber na‘t ve sıfat yerini tutan cümle ki Arabîde ما mâ, من men, الذى ellezî gibi ism-i mevsûlleri takip eder, ve lisânımızda ise ekseriya ettiği, edeceği gibi izâfî fer‘-i fiil ile ifâde olunur. 4. [sarf-ı Arabîde] bir kelimenin başında olup hemze-i vasl denilen hemzenin okunmasıyla bu kelimenin mâ-kabline ulaşması: rabbü’l-âlemîn ve sümme’s-tevâ gibi. 5. Ânifen beyân olunan hemze-i vaslın üzerine çekilen işâret ki esâsen küçük bir “sıle” lafzından ibârettir: (6 .(صله. tr. [ikinci mana ile sılaya gitmek tabirinden yanılmakla bu manaya getirilmiştir] vatan, memleket: sılaya gitti; sıladadır.

s. For A. صلە sıla, q. v.

vn. & s. 1. A being united to or with one’s friends, family, etc.; reunion. 2. A doing any thing to recall one’s self to the mind of friends or relations after long absence. 3. s. (Ar. gram.) The relative pronoun, together with the clause which it unites to its own antecedent, but sometimes, also, this clause alone.