is. ar. [tabirât-ı Arabiyyede “صحه sıhha” sûretinde kullanılır.] 1. Gerçeklik, hakîkate muvâfık ve esaslı olma: bu sözün sıhhati var mıdır? Sıhhatini te’mîn etmeksizin işittiğim gibi söylerim. 2. Sağlamlık, dürüstlük, sakat ve noksan fıkdânı. n. 3. Sehv ve hatâdan ârî olma, doğruluk: bu kitabın yazısı pek iyi değilse de sıhhatine diyecek yoktur. 4. Bedenin ilel ve emrâzdan sâlim ve sağlam olması, sağlık, âfiyet: sıhhat-i beden, sıhhat-i vücud; olmaya nimet cihânda bir nefes sıhhat gibi; sıhhat-i tâmme; sıhhat üzere = sağ sağlam olarak; sıhhatler, sıhhat, âfiyetler ola = hamamdan çıkan, tıraş olan vesâir bu gibi bir işte bulunan adamlara tevcîh olunur duâ tabîridir.