(a. ha.) : 1) Osmanlı alfabesinin on beşinci harfi olup “ebced” hesabında altmış sayısının karşılığıdır; s sesini verir.

[Arabîde is.] “س sin” harfinin ism-i müştereki, noktasız olduğuna binâen ش şın’dan tefrîk için sîn-i mühmele dahi denilir.

i. Bkz. سيڭ sin.

اَلشِّينُ [eş-şîn] (kesr-i şîn’le) Hurûf-ı mehmûseden bir harftir, تَنْغِيمٌ [tengîm] ve تَفْشِيَةٌ [tefşiyet] sıfatlarından behre-dâr ya’nî telaffuzda intişârı olup vakf hâlinde cereyân-ı savtı mutazammındır ve mahreci şecr ya’nî mefrec-i femdir ki mahrec-i cîm civârındadır.

s. 1. The letter س . 2. China.

prop. n. China.

اَلسِّينُ [es-sîn] (sîn’in kesri ve meddiyle) Hurûf-ı mu’cemeden ya’nî ma’nâ-yı mevzû’un lehe dâll olmayan harflerdendir. Ve gâh olur hurûf-ı ziyâdeden olmağın ba’zı kelime üzerine ziyâde olunur. Ve gâh olur ma’nâ-yı istikbâle delâlet kılıp fi’l-i muzâri’i zamân-ı müstakbele hâlis kılar; tekûlu: سَيَفْعَلُ Ve halîl eyitti: Sîn, لَنْ kelimesine cevâb olur ya’nî لَنْ nefy-i ebedî ifâde ettiği gibi sîn vukû’-ı lâ-mahâle ifâde eder. Ve Ebû Zeyd eyitti: Tâ’ife-yi 'Arabdan ba’zı sîn’i tâ’ya kalb edip اَلنَّاسُ demek mahallinde meselâ اَلنَّاتُ derler.

اَلصِّينُ [es-sîn] (sâd’ın kesri ve meddiyle) Bir şehrin ismidir.